۵ ویژگی عجیب یک برنامه‌نویس خودآموخته
۱۴۰۱/۰۷/۲۳ تاریخ انتشار

۱. آن‌ها سعی می‌کنند مجموعه فناوری‌های مشابه را انتخاب کنند.

اغلب افراد خودآموخته عادت دارند مجموعه فناوری‌های مشابه را انتخاب کنند. آن‌ها آماده نیستند که از حاشیه امن خود خارج شوند و نمی‌خواهند چیز جدیدی یاد بگیرند.
اگر مدیریت از آن‌ها بخواهد که زبان جدیدی را یاد بگیرند، آن‌ها سعی می‌کنند مدیر و تیم خود را متقاعد کنند که چرا زبانی که از قبل می‌دانند برای پروژه بهتر است.
اگر از آن‌ها خواسته شود که محیط کار React را یاد بگیرند، اما با Angular راحت باشند،‌ سعی می‌کنند در پروژه‌هایی شرکت کنند که قرار است از محیط کاری Angular استفاده شود.
آن‌ها آماده نیستند که با موقعیت نامساعد کنار آیند. به‌عنوان یک توسعه‌دهنده، اگر نتوانید از منطقه امن خود خارج شوید،‌ هرگز نمی‌توانید در صنعت رشد کنید.  

۲. آن‌ها نگرش «به هر نحوی انجامش می‌دهیم» را دارند.  

برنامه‌نویسان خودآموخته به کیفیت کد اهمیت نمی‌دهند و روی سبک کدنویسی خود تمرکز نمی‌کنند. آن‌ها فقط می‌خواهند ویژگی موردنظر را در نرم‌افزار ایجاد کنند. اگر بتوانند آن‌چه را که شرکت می‌خواهد بسازند، احساس بهره‌وری می‌کنند.
اگر در بازه زمانی تعیین شده به وظایف خود عمل نکنند، احساس می‌کنند که تلاششان بی‌نتیجه بوده است و تمام روزهایی که برای کار گذاشته‌اند به هدر رفته‌ است.
آن‌ها درک نمی‌کنند که گاهی‌اوقات برنامه‌نویسان برای نوشتن کدهای با‌کیفیت‌ به زمان بیشتری نیاز دارند و در این مواقع تا آخرین لحظه‌های موعد مقرر در حال کدنویسی هستند.
اگر برنامه‌نویسان کدهایی می‌نوشتند که خواندن و نگه‌داری آن‌ها آسان نبود،‌ هر یک از آنان می‌تواست قبل از اتمام موعد مقرر پروژه خود را به‌پایان رساند. کیفیت کد مهم است.
برنامه‌نویسان گاهی برای اطمینان از خوانا بودن کد به زمان بیشتری برای تکمیل پروژه نیاز دارند. این بدان معنا نیست که ساعات صرف شده برای ایجاد کدهای بسیار باکیفیت هدر می‌روند.

۳. کد تکراری می‌نویسند.

هیچ توسعه‌دهنده‌ای نمی‌خواهد پروژه‌ای را نگه‌داری کند که کد آن به‌خوبی نوشته نشده است. اگر یک پایگاه کد دارای کدهایی باشد که هزاران بار پست شده است، مدیریت آن دشوار می‌شود.
توسعه‌دهندگان خودآموخته کدهای زیادی را تکرار می‌کنند. آن‌ها معتقدند که اگر نرم‌افزار به‌درستی کار کند، نیازی به حذف کدهای تکراری نیست.
آن‌ها فراموش می‌کنند که با کپی و افزودن همان کد، پایگاه کد را حجیم می‌کنند و به شما می‌گویند که اجرای همه این کدهای اضافی فقط چند ثانیه طول می‌کشد.
اما یک برنامه تحت وب،‌ زمانی که یک میلی‌ثانیه تأخیر داشته باشد، ضررهای سنگینی را برای کارفرما به‌همراه خواهد داشت. با هر خط کد غیرضروری، کارفرما به فضای بیشتری در سرور نیاز دارد.
داشتن پایگاه کد مناسب که به‌خوبی و با تکرار کم نوشته شده است،‌ اجرای سریع‌تر برنامه و نیاز آن به فضای کم‌تر را تضمین می‌کند.

 

۵ ویژگی عجیب یک برنامه‌نویس خودآموخته و بی‌تجربه

 

۴. هیچ تست واحدی را انجام نمی‌دهند.

برنامه‌نویسان خودآموخته تصور می‌کنند که کدهای آن‌ها با هیچ‌ یک از روش‌های تست نرم‌افزار شکسته نمی‌شوند. آن‌ها کدهای خود را فقط با فراخوانی کدها ‌همراه با تست‌های دستی بررسی می‌کنند.
در هر برنامه تحت وب که می‌سازند به‌سادگی با آن تعامل دارند. اگر خوب کار کند،‌ طوری رفتار می‌کنند که همه‌چیز خوب است و نیاز به تست خودکار نیست.
پس از صحبت با برنامه‌نویسان، می‌توانم به شما بگویم که تا حد امکان از رویکرد توسعه آزمون‌محور بهره بگیرید. این تنها روشی است که پس از آن می‌توانید به کد خود اعتماد کنید.
حتا اگر بعد از ایجاد تغییراتی در کدها تست دستی را فراموش کنید،‌ این توسعه آزمون‌محور کیفیت بالای کد شما را تضمین می‌کند. همچنین نوعی سند محسوب می‌شود که همیشه در کنار کد وجود دارد.

۵. آن‌ها به دنبال فریبنده‌ترین فناوری هستند.

این خنده‌دارترین مورد است. اگر برنامه‌نویس خودآموخته‌ای ببینم که به دنبال فریبنده‌ترین فناوری است، او را کم‌تجربه به‌حساب می‌آورم. می‌توانید مرا کمی مغرض خطاب کنید.
متوجه شدم برنامه‌نویسان بی‌تجربه معمولاً کسانی هستند که درمورد پدیده بزرگ بعدی صحبت می‌کنند و هر کدام از آن‌ها می‌خواهند با آخرین تکنولوژی کار کنند.
وقتی یک توسعه‌دهنده کم‌تجربه فردی را می‌بیند که با یک زبان برنامه‌نویسی تقریباً قدیمی‌تر مثل PHP کار می‌کند، به آن توسعه‌دهنده نگاه تحقیرآمیزی دارد.
آن‌ها معتقدند که اگر یک توسعه‌دهنده با آخرین زبان و محیط رایانه کار نکند، عمر خود را تلف می‌کند.
من اغلب متوجه شده‌ام که این برنامه‌نویسان خودآموخته و بی‌تجربه یک آموزش ویدیویی درمورد آخرین فناوری را گذرانده‌اند. آن‌ها پس از تماشای ویدیو، خود را متخصص آن حوزه می‌دانند.
اما برای تبدیل شدن به یک متخصص، کاری که واقعاً باید انجام دهید این است که یک پروژه در دنیای واقعی ایجاد کنید؛ نه این‌که فقط یک دوره آموزشی گذرانده باشید.

به‌طور خلاصه:

۱. آن‌ها سعی می‌کنند مجموعه فناوری‌های مشابه را انتخاب کنند.
۲. آن‌ها نگرش «به هر نحوی انجامش می‌دهیم» را دارند.  
۳. کد تکراری می‌نویسند.
۴. بیش‌از حد به کدهای خود اعتماد دارند.
۵. آن‌ها به دنبال فریبنده‌ترین فناوری هستند.

به این مطلب چند ستاره می‌دهید؟(امتیاز: 1.8 - رای: 2)

ثبت نظر تعداد نظرات: 0 تعداد نظرات: 0
usersvg